|
| Manicheizm - opis i historia: | | Manicheizm jest zarówno wyznanie, systemem filozoficzno-teologicznym oraz organizacją religijno-kościelną. Wyznanie to powstało w II wieku, a jego twórcą był Mani. Nazywał się on reformatorem zoroastryzmu, jednak religia ta skupia w sobie wątki zaratustryzmu, chrystianizmu, buddyzmu i gnostycyzmu. Mani nazywał siebie prorokiem i przyrównywał swoją osobę do takich wysłanników Boga jak Zoroastra, Budda czy Jezus. | |
| Główną zasadą manicheizm jest dualizm. Na świecie toczy się nieustająca walka pomiędzy pierwiastkami dobra - światła i zła - ciemności. Historia świata podzielona została na trzy etapy:
- przeszłość - słoty wiek, kiedy to dobro i zło współistniały odrębnie,
- teraźniejszości, kiedy to pierwiastki te mieszają się ze sobą, walcząc o dominację na światem,
- przyszłość, kiedy nadejdzie oczyszczenie, czyli rozdział wyznawców ciemności i światła.
Walka między złem i dobrem toczy się także w każdym człowieku. Aby wyzwolić się od złej materii należy zgłębiać wiedzę o samym sobie i Bogu, żyć w wierze. Dodatkowo bardzo ważnym aspektem życia była asceza, przede wszystkim w sferze seksualnej.
Dla wyznawców manicheizmu Jezus był wysłannikiem światła, a jego życie oraz śmierć jedynie zwodniczymi pozorami. Uważali zarazem, iż Stary Testament należy całkowicie potępić, Mojżesz został nazwany diabłem, a Bóg żydów księciem ciemności. Do VI wieku religia ta konkurowała w Rzymie z chrześcijaństwem. Wyznawcą manicheizmu przez 9 lat był św. Augustyn, który następnie przeszedł na chrześcijaństwo i potępił manichejczyków. | |
|